Art. 32 vragen naar aanleiding van lozing van schadelijke stoffen in de Maas

Geacht College van Burgemeester en Wethouders,

In de editie van De Limburger van zaterdag 21 september is een zorgwekkend artikel verschenen dat in ons dorp Baarlo, maar ook in de rest van de gemeente Peel en Maas, voor veel opschudding heeft gezorgd. Het artikel onthulde dat tonnen aan schadelijke chemicaliën legaal in de Maas worden geloosd door tankreinigers. Dit brengt niet alleen de ecologische gezondheid van de Maas in gevaar, maar heeft ook mogelijk ernstige gevolgen voor de drinkwaterkwaliteit.

De bevindingen uit het artikel schetsen een schokkend beeld van hoe schadelijke stoffen, die nauwelijks uit het water te filteren zijn, via afvalwaterzuiveringsinstallaties in onze rivieren terechtkomen. Experts hebben hun zorgen geuit over de huidige vergunningen en het toezicht op deze lozingen. Er wordt onder meer gesuggereerd dat vergunningen achterhaald zijn, dat de controle door omgevingsdiensten te wensen overlaat en dat dit probleem decennialang onder de radar is gebleven.

Dit is bijzonder verontrustend, aangezien de Maas een belangrijke bron van drinkwater is voor onze regio. Daarnaast staat de volksgezondheid en de bescherming van het milieu hoog in het vaandel bij de inwoners van Peel en Maas. Als lokaal raadslid voel ik daarom de dringende verantwoordelijkheid om u als College een aantal kritische vragen te stellen om opheldering te krijgen en vooral om te vernemen welke acties u gaat ondernemen om deze situatie aan te pakken.

Artikel 32 Vragen:

1. Bent u op de hoogte van de bevindingen zoals gepubliceerd in De Limburger en deelt u de zorgen van experts over de lozingen van schadelijke stoffen door tankreinigingsbedrijven in de Maas? Zo ja, welke concrete maatregelen gaat u nemen om deze lozingen te beperken?
2. Hoe is het mogelijk dat vergunningen van tankreinigingsbedrijven in onze regio decennia oud zijn en niet geactualiseerd lijken te worden, terwijl de regelgeving rondom zeer zorgwekkende stoffen (ZZS) en de bescherming van oppervlaktewateren in de afgelopen jaren zijn aangescherpt?
3. Kunt u inzicht geven in de rol van de omgevingsdienst Limburg-Noord in het monitoren en controleren van deze lozingen? Zijn er in de afgelopen vijf jaar overtredingen vastgesteld door tankreinigingsbedrijven in onze gemeente?
4. Hoe vaak worden er in de gemeente Peel en Maas watermonsters genomen bij tankreinigingsbedrijven, en worden er daarbij ook metingen verricht naar de stoffen die momenteel de grootste risico’s vormen voor de drinkwaterkwaliteit, zoals melamine en tetrahydrofuraan?
5. Wat doet de gemeente om te voorkomen dat tankreinigers gebruikmaken van verouderde indelingen in de stoffenbank, die mogelijk niet meer actueel zijn en daarom onvoldoende bescherming bieden tegen lozingen van gevaarlijke stoffen in het milieu?
6. Deelt het College de mening dat de vergunningen van tankreinigingsbedrijven dringend herzien moeten worden om te voorkomen dat de Maas verder wordt vervuild met schadelijke stoffen? Zo ja, hoe gaat u dit proces versnellen?
7. Hoe gaat de gemeente invulling geven aan de Europese doelstelling om in 2027 te voldoen aan de richtlijnen voor schoon en ecologisch gezond oppervlaktewater, gelet op de huidige situatie waarin 96% van het Nederlandse water hier niet aan voldoet?
8. Kunt u garanderen dat de drinkwaterkwaliteit in onze regio niet in gevaar komt door de lozingen van deze schadelijke stoffen? Zo nee, welke stappen worden er gezet om deze risico’s te minimaliseren?

Het is van cruciaal belang dat de inwoners van Peel en Maas, maar ook onze dieren, verzekerd kunnen zijn van schoon drinkwater en een veilige leefomgeving. Ik zie dan ook met grote belangstelling uit naar uw antwoorden op deze vragen en de maatregelen die u zult treffen om deze problematiek structureel aan te pakken.

Met vriendelijke groet,

Edward Wezenberg
Raadslid Lokaal Peel en Maas